طرح آموزش های رایگان شهروند الکترنیک در شهرهای مختلف کشور در حال اجراست. طرحی که به خودی خود می تواند موجبات پیشرفت و ترقی علمی شهروندان را فراهم کند. این آموزشها که شامل آموزشهای رایانه و اینترنت، زبان انگلیسی، بانکداری الکترونیک و کارافرینی می باشند از سوی مرکز توسعه نوآوری و کارآفرینی دانشگاه تهران در حال اجرا هستند.
گذشته از فوایدی که گسترش و اجرای این گونه طرحها دارند و برکسی هم پوشیده نیست، دقت در رفع نواقص آنها هم می تواند بسیار مفید و لازم باشد. نواقصی که هر چند جزئی و کوچک به نظر می آیند ولی با نگاه به گستره ی این آموزشها و رنج افراد تحت پوشش آن اهمیت آنها غیر قابل انکار است.
بخصوص در سی دی مربوط به آموزش زبان انگلیسی استفاده از عکس ها و کلماتی که با فرهنگ بومی ما در تناقض است برای یک طرح ملی اصلا شایسته نیست. به طور مثال چه لزومی دارد که افراد جامعه در اولین درس و جزو اولین کلمات شنیدن و خواندن و نوشتن کلمه "dancing" را بیاموزند؟ این کلمه چقدر مورد استفاده افراد در خواندن مقالات علمی و ارتباط با انگلیسی زبانها می باشد؟ و اصلا هدف از یادگیری زبان انگلیسی چیست؟ آیا قرار است این زبان به پیشرفت علمی و تحقیقاتی ما و تأثیرگذاری فرهنگ والای اسلامی ایرانی ما بر دنیای غرب منجر شود و یا راهی شود برای هجوم فرهنگ غلط بیگانه؟ که اگر این طور باشد باید گفت طبق نص صریح قرآن کریم « و لن یجعل الله للکافرین علی المومنین سبیلا» نساء/141 .
استفاده از عکسهای زنان و مردان خارجی که در بعضی موارد به دلیل عدم پوشش مناسبشان، تهیه کنندگان سی دی مجبور به سیاه کردن بخشی از تصویر شده اند چقدر ضروری ست؟ آیا نمی شد از عکس هموطنان خودمان در این آموزشها استفاده شود که نیازی هم به این گونه سانسورها نباشد؟
در سالهای گذشته عدم نظارت دقیق بر آموزشگاههای زبان انگلیسی موجب شده بود که مسئولین این آموزشگاه ها به بهانه استفاده از کتابهای اورجینال تصاویر و کلمات و نهایتا فرهنگ مستهجن غربی را به خورد جامعه و به خصوص کودکان و جوانان ما بدهند که نتایج نامیمون آن هر روز بیشتر در اجتماع به چشم دیده می شود. و این تازه بخشی از ماجراست و خبرهای سازمانهای اطلاعاتی از نقش این آموزشگاه ها در نفوذ در بین جوانان و جذب آنان به عنوان جاسوس در فتنه گذشته حاکی از عمق فاجعه ای است که با نام زیبای یادگیری زبان بین المللی و ورود به دهکده ی جهانی برای ملت ما رقم خورد.
خلاصه ی کلام همان گونه که از قدیم گفته اند " مومن از یک سوراخ دوبار گزیده نمی شود" دقت در شیوه آموزش آن هم وقتی طرحی به صورت کشوری و در میان اقشار مختلف مردم از کوچک و بزرگ و کم سواد و تحصیل کرده قرار است اجرا شود، بسیار بسیار بسیار ضروری می نماید.